Frittata z ziemniakami

E un che d’una scrofa azzurra e grossa

segnato avea lo suo sacchetto bianco,¹

(Dante, Inferno, XVII, 64-65)

W siódmym kręgu dantejskiego piekła spotykamy bankiera Reginaldo Scrovegni, którego herbem rodowym była niebieska dzika świnia w białym polu.  Znaczną część swej fortuny zbudował on na paskarskich kredytach udzielanych studentom Uniwersytetu w Padwie. Jego syn Enrico również trudniący się lichwą, aby odkupić grzechy własne i ojca, ufundował słynną Capella degli Scrovegni, której ściany zdobią przepiękne i wspaniale zachowane freski Giotto di Bondone. W XIII - XIV w. nie było systemu stypendialnego i tak jak obecnie w USA znaczna część kosztów edukacji była finansowana z kredytów. Obecnie studenci w Polsce nie są tak mocno narażeni na chciwość współczesnych banksterów. Może jednak przyda im się przepis na tani przysmak, który Włosi nazywają frittata di patate.

(koszt orientacyjny – 9,30 zł/porcja na 4 osoby)

• ½ kg ziemniaków (1 zł)
• 6 jajek (4,20 zł)
• 4 łyżki oliwy z oliwek (0,40 zł)
• ½ pęczka natki (1 zł)
• 10 łyżek tartego sera typu parmezan (2,50 zł)
• szczypta gałki muszkatołowej (0,20 zł)
• sól i pieprz

Ziemniaki obieramy i kroimy w plastry o grubości około 1 cm. Wrzucamy do wrzącej lekko osolonej wody i gotujemy około 10 minut. Po ugotowaniu odcedzamy i studzimy. Jajka wybijamy do miski i ubijamy mocno widelcem. Dodajemy ser i posiekaną natkę. Doprawiamy świeżo startą gałką muszkatołową, solą i świeżo zmielonym pieprzem. Dodajemy ziemniaki i mieszamy. Na patelni rozgrzewamy oliwę. Na gorącą oliwę wlewamy mieszaninę i smażymy 10-15 minut pod przykryciem, zmniejszając ogień do średniego. Odwracamy całość do góry nogami, tak żeby omlet wylądował na pokrywce. Zsuwamy na patelnię surową stroną i smażymy 5-10 minut, tym razem bez przykrycia. Przekładamy na duży płaski talerz i podajemy.

Moje uwagi i rady

W studenckiej desperacji można ser typu parmezan zastąpić dowolnym tartym serem, ale zawsze musi być gałka muszkatołowa.

Ten omlet jest dobry również na zimno. Zatem to, co pozostało z kolacji, możemy zjeść następnego dnia na śniadanie. Możemy też zabrać go w plastikowym pojemniku na uczelnię, czy do biura.
Podstawą la cucina povera, czyli biednej włoskiej kuchni jest jakość składników.
Ja jestem ze wsi - w drugim pokoleniu. Kiedy miałem lat naście, to podczas wakacji na wsi u dziadków miałem już swoje obowiązki. Do nich należało karmienie świń: ziemniaki, siekana seradela z pokrzywą i śruta zbożowa. Ziemniaki dla świniów były inne niż dla ludzi. Zatem prosta rekomendacja, bo w supermarketach można kupić różne odmiany. Ziemniaki żółte są dla świń. Ludzie jedzą białe. Polecam więc odmianę białą, która była ceniona już w zamierzchłym PRL-u, czyli amerykany.

¹ Jeden, co na tle białym miał udaną

niebieską świnię, (...)  (w przekładzie Aliny Świderskiej)